ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Άλβαρο Κoλόμ – Πρόεδρος της Γουατεμάλα

Πρώην αριστερός, νυν σοσιαλδημοκράτης. Εκλέχτηκε το 2008, με το κόμμα της Εθνικής Ενότητας για την Ελπίδα (UNE), υποσχόμενος να διασφαλίσει τη διατροφική ασφάλεια των φτωχών. Κατά τα 3 χρόνια της μέχρι τώρα διακυβέρνησής του, οι τιμές των τροφίμων, ήδη υψηλές, αυξήθηκαν κατά 83%!

Κύριε Πρόεδρε, η χώρα έχει μια πολύ σταθερή οικονομία, η ανάπτυξη και οι οικονομικοί δείκτες είναι υψηλοί, αλλά την ίδια στιγμή είναι εξίσου υψηλοί και οι δείκτες της φτώχειας, με πολλά παιδιά να είναι υποσιτισμένα. Ποιο είναι το σχόλιο σας σχετικά μ’ αυτό;
Θα πρέπει να προσέξω την απάντησή μου για να μη νομίζουν ότι είμαι Τσαβιστής, καθώς το να μιλάς εδώ για τους φτωχούς είναι για κάποιους σα βρισιά κι αυτό το βλέπεις πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό.
Αλλά πραγματικά, αυτή είναι η πρώτη Κυβέρνηση που φροντίζει και επενδύει στους φτωχούς. Στην ομιλία ανάληψης της εξουσίας δεν είπα ότι οι έχοντες θα συνεχίσουν να έχουν χωρίς κανένα πρόβλημα, είπα ότι θα ασχοληθώ με τους μη έχοντες.
Η Γουατεμάλα είναι μια χώρα αντιφάσεων. Είναι μια πανέμορφη χώρα με μιαν εντυπωσιακή φύση, 23 πολιτισμούς κι έναν όμορφο πολιτισμικό πλούτο. Αλλά από την άλλη, έχουμε και ιστορικές ανισότητες οι οποίες κάνουν τους δείκτες ντροπιαστικούς, στον τομέα της μόρφωσης και του παιδικού υποσιτισμού.
Τώρα, δόξα τω Θεώ, υπάρχει δωρεάν μόρφωση για όλους και καλή κρατική βοήθεια στα σχολεία. Προσφέρουμε δωρεάν περίθαλψη και πρόσβαση στην Υγεία, όπως διατάσσει το Σύνταγμα. Πλέον, γίνονται χρηματικές μεταβιβάσεις σε πάνω από 500 χιλιάδες μητέρες, υπό τον όρο να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και στα Κέντρα Υγείας. Υπάρχουν κι άλλα προγράμματα που βοηθούν τον πληθυσμό χαμηλών εισοδημάτων ,που είναι και ο περισσότερο εγκαταλελειμμένος.
Είμαι πεπεισμένος ότι αυξάνοντας τα έσοδα αυτών που έχουν τα χαμηλότερα εισοδήματα, όλοι θα έχουμε περισσότερα έσοδα. Τα χρήματα που επενδύονται σ’ αυτά τα Προεδρικά Προγράμματα δε θα σταματήσουν στους καταθετικούς λογαριασμούς των ανθρώπων, θα καταλήξουν στα μαγαζιά, τις γειτονιές και τα μπακάλικα και αυτό βελτιώνει επίσης, την τοπική οικονομία.
Αλλά έχετε δίκιο, η Γουατεμάλα είναι μια χώρα αντιφάσεων, γιατί αν υπήρχε καλύτερη κατανομή του πλούτου, πραγματικά δεν θα είχαμε το επίπεδο φτώχειας που υπάρχει.

Εσείς πιστεύετε ότι η συνεργασία της χώρας με το Δ.Ν.Τ., από τη δεκαετία του ’80, παίζει κάποιο ρόλο γι’ αυτήν την κατάσταση;
Αυτό δεν έγινε μόνο με τη Γουατεμάλα. Έγινε σχεδόν σε όλη τη Λατινική Αμερική και σ’ όλον σχεδόν τον κόσμο, όταν εφαρμόστηκαν εμφανώς αποτυχημένες και τελειωτικές θεωρίες, όπως είναι ο Νεοφιλελευθερισμός για παράδειγμα.
Μου κάνει εντύπωση ότι κανείς δε μιλά για την αποτυχία του Νεοφιλελευθερισμού. Ήταν μια πλήρης αποτυχία! Έφερε φτώχεια στους λαούς και βούλιαξε πολλές χώρες στη μιζέρια.
Και τώρα αυτό που βλέπω τουλάχιστον στη Λατινική Αμερική και το έχω πει πάρα πολλές φορές, είναι ότι κάθε χώρα έχει το δικό της μοντέλο, αφού δεν υπάρχει πια ένα γενικό μοντέλο που να καθορίζεται από τη Συμφωνία της Ουάσιγκτον ή του Παρισιού. Και μέσα σε λίγα χρόνια η Ιστορία θα κρίνει ποια από τα μοντέλα αυτά λειτούργησαν και ποια όχι, όπως αυτή τη στιγμή κρίνουμε το Νεοφιλελευθερισμό.